غم آقا

غم آقا...

غم آقا...

شاید خیلی وقت پیش از این باید می نوشتم خیلی قبل تر ولی نمیدانم چرا ننوشتم

شاید روزگار مرامقهور خود ساخت وهراز گاهی که خواستم قلمی رابر صفحه بی جان کاغذ برقصانم تامل کردم

غم آقا...

شاید خیلی وقت پیش از این باید می نوشتم خیلی قبل تر ولی نمیدانم چرا ننوشتم

شاید روزگار مرامقهور خود ساخت وهراز گاهی که خواستم قلمی رابر صفحه بی جان کاغذ برقصانم تامل کردم

غم آقا...

حرفی که دارم با شما گفتن ندارد این حرف های بی صدا گفتن ندارداین دردها درمان ندارد غیر وصلت این غصّه ی بی انتها گفتن ندارد چشم گنهکار من و دیدار رویت دردی که باشد بی دوا گفتن ندارد هر بار توبه کردم و ه غم آقا...

از انسانهایی بنویسم که درکنارت هستند امانه برای رفاقت ودوستی که از رفاقت بوئی نبرده اند بلکه برای اینکه ضرب ای وارد کنند یا ضربه ای را هدایت کنند سخت تر از قبل وبخندند وبگویند دیدید که نشد

غم آقا...

غم آقا...

دل بسته ام مرا زسر خویش وا مکن
از من مرا جدا کن و از خود جدا مکن
هرگز نگویمت که بیا دست من بگیر
گویم گرفته ای زعنایت رها مکن
در من اگر سعادت ترک خطا نبود
در تو کرامت است تو ترک عطا مکن
خواهی اگر زلطف بمن اعتنا کنی
دیگر به کثرت گنهم اعتنا مکن
نزد کریم فرق ندارند خوب و بد
یکجا قبول کن همگان را سوا مکن

غم آقا...

 

 

غم آقا...

ای کاش تورا بینم ویک لحظه کنارت بنشینم ویک عمربرایت زسویدای دلم ناله پردرد سرایم واین جمله برای دل خودزمزمه دارم که توئی همدم ویارم توئی کل وجودم توئی مرهم دردم وتوئی آنکه چه باشی چه نباشی برایم همه ع غم آقا...